آمده بودیم ثواب کنیم کباب شدیم رفت.

مگر آسان است عالم بودن و در معرض دید رسول خدا بودن و در نگاه مردم بودن و، راحت زیستن...

مربی اخلاق در دید است ،او را می بینند و او را الگوی خود قرار می دهند خدا به مردم و متربیان حق داده است که اورا متهم کنند اگر به بیراهه برود.

مربی اخلاق آمده تا دست بگیرد اما اگر با خصلتی ناشایست درگیر باشد،فقط دست می شکند و پای لنگ می کند.

آن از مادر مهربان تر، مهر خودش را از این مربی و عالم محروم می کند و کسی که ذیل آن الطاف الهی نباشد چه دارد که ازدست بدهد و چه ندارد که باید به دنبال آن برود؟

وکسی که مهر خدا در دل او راه ندارد راه را بر مریدان خدا دشوار میکنند و بیراهه ای که خود در آن سیر می کند متربی و شاگرد را هم به آن سوی می برد.

اما حال که در این وادی نربیت افتاده ایم بیم آن داریم که نکند ما هم جزء بیراهه رو ها باشیم

هرچیزی نشانه ای دارد و علامتی

ای عالم و مربی! تجربه لذت مناجات با حضرت حق هم نشانه ایست برای اینکه بدانی دست گرفته ای از کسی یا بر او راه بسته ای.

_____________________________

عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْقَاسِمِ عَنِ الْمِنْقَرِیِّ عَنْ حَفْصِ بْنِ غِیَاثٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِذَا رَأَیْتُمُ الْعَالِمَ مُحِبّاً لِدُنْیَاهُ فَاتَّهِمُوهُ عَلَى دِینِکُمْ فَإِنَّ کُلَّ مُحِبٍّ لِشَیْ‏ءٍ یَحُوطُ مَا أَحَبَ‏ وَ قَالَ ص أَوْحَى اللَّهُ إِلَى دَاوُدَ ع لَا تَجْعَلْ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ عَالِماً مَفْتُوناً بِالدُّنْیَا فَیَصُدَّکَ عَنْ طَرِیقِ مَحَبَّتِی فَإِنَّ أُولَئِکَ قُطَّاعُ طَرِیقِ عِبَادِیَ الْمُرِیدِینَ إِنَّ أَدْنَى مَا أَنَا صَانِعٌ بِهِمْ أَنْ أَنْزِعَ حَلَاوَةَ مُنَاجَاتِی عَنْ قُلُوبِهِمْ.

الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج‏1 ؛ ص46